Nutka radości
Jest pogodny dzień jesienny,
więc pająki się zebrały
- bo schronienia czas im szukać,
aby zimę przetrzymały.
Pająk z panią Pająkową
babie lato cienkie tkają.
Na tych nitkach swoje dzieci
w inne miejsca przemieszczają.
Z prądem wiatru przyleciała
górskim echem –do nich w gości
mała nutka, która niosła
dużo ciepła i radości.
Lśniące w słońcu pajęczyny
- jak gwiazdeczki wyglądają.
Na wiszących srebrnych nitkach
już maluszki się hustają!
Nutka wnet się przyłączyła.
Wyżej! Wyżej chcę! - Wołała.
Przez otwarte wpadła okno!
- Gdzie ja jestem? –Wyszeptała.
Gdy skoczyła na komputer
- piękną gamę rozwinęła.
Uśmiechając się do słońca,
swą melodią mnie objęła.
Z mego domu odszedł smutek
I codziennie teraz gości
- wesolutka, rozśpiewana
moja już –nutka radości.
/Elzbieta Krystek - Jones/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz