Koniki

 

 

Koniki

Gdzieś w dalekim kraju

koniki mieszkają.

W stadach bardzo szybko

prerie przebiegają.

Wtedy ziemia huczy,

dudni kopytkami.

Biegną blisko siebie

klaczki z maluszkami.

Przewodnik jest jeden,

którego słuchają.

Za nim wszystkie konie

razem podążają.

Dzielny on i mądry.

Odważny, lojalny

i za całe stadko

też odpowiedzialny.

Gdy jest niebezpiecznie

- on szybko wyczuje

i wszystkie koniki

o tym informuje.

Malutki źrebaczek

oglądać się lubił.

Nie zdążył za stadem,

od mamy się zgubił.

Wszystko go wokoło

interesowało.

Chciał zobaczyć więcej

- czasu miał za mało.

Mama szybko zgubę

swą zauważyła.

Zarżała na konie,

ze stada wybiła!

Jak najszybciej mogła

pogalopowała.

Razem z przewodnikiem

wszystkich zatrzymała!

Rozbiegły się szukać

malucha zwierzęta.

Zostały jedynie

mamy i źrebięta.

Dwa czarne koniki

na szczyt góry wlazły.

Popatrzyły wkoło,

maleństwo znalazły!

Dały znaki innym.

Same też pobiegły.

Przy koniku - zgubie

wszystkie wnet się zbiegły.

Mama swego malca

główkę przytuliła.

Cały czas o niego

bardzo się martwiła.

Koniki się w całym

stadzie radowały

i znów wszystkie razem

po prerii pognały.

Źrebię wie, że w grupie

przyjaźń znaczy wiele.

Zawsze ma przy sobie

konie – przyjaciele.

/Elzbieta Krystek – Jones/